Jullie vragen je misschien af of ik hier ook nog wel eens studeer. Nou, nogal. De universiteit van Melbourne is nummer 39 van de wereld. En dat is te merken. Vooral vergeleken met Malta is de druk hier heel hoog. Ik heb naast hoorcolleges ook tutorials, daar word je geacht op en top voorbereid aan te komen. Als je meer dan 3 tutorials mist haal je het vak niet. Dus ik lees heel veel, schrijf essays en geef presentaties. De mentaliteit is hier work hard, play hard. Van al m'n vrienden thuis hoor ik hoe relaxed mijn leven hier lijkt. Lijkt inderdaad wel zo, maar de uren die ik kwijt ben aan zwoegen in de bieb komen natuurlijk niet langs op Instagram ;)
Ik heb vier vakken: Global Health, Media & Society, Media Psychology en Chinees. Daarnaast doe ik een extra vak online, Business Fundamentals. Global Health (en Security & Sustainability) gaat over ongelijkheid in de wereld, met name in gezondheid, en de oorzaken daarvan. Ieder college is vanuit een andere invalshoek: biomedisch, geologisch, cultureel, economisch, politiek... Het is super interessant, vooral de discussies over mogelijke oplossingen. We leren over ziektes waar allang de medicijnen en voorbehoedsmiddelen voor zijn, maar waar nog steeds miljoenen mensen aan sterven. Media & Society is ook interessant, over de rol die media speelt in de maatschappij, vroeger en nu. Vooral in de digitale revolutie is dat ontzettend relevant. Hoe de media in verhouding staat met individu, de staat, politiek en publieke opinie. Media Psychology gaat over, zoals de naam al aangeeft, de psychologie van media. De psychologische invloed die media op ons heeft, maar ook hoe we ons online gedragen en welke rol media speelt in ons leven. Aan Business Fundamentals ben ik misschien nog wel de meeste tijd aan kwijt. Ik dacht dat het niet per se iets voor mij zou zijn, economie enzo, maar het leek me wel heel handig. Maar het vak zit zo goed in elkaar dat zelfs accounting interessant is.
En dan dus Chinees. Dat is vrij ingewikkeld. Het tempo is heel hoog en de verwachtingen ook. We hebben vijf uur les en leren zo'n 50 woorden per week (dus ik kan na 4 weken al best wel wat!) en worden regelmatig getoetst op karakters schrijven, uitspraak, luisteren en grammatica. Ik zat in het eerste college van Chinees 1 en de professor vroeg hoe we dachten dat het zou zijn om Chinees te leren. We waren het erover eens dat het waarschijnlijk pittig lastig zou zijn. Vrolijk zei professor Li: "Hoe leuk dat jullie lachen als jullie zeggen dat iets moeilijk gaat worden." Dat is precies de sfeer die op de Universiteit van Melbourne hangt. Alles motiveert hier. De campus is prachtig, daar wil je echt graag zijn. Ik ben zowat trots als ik er rondloop. Alles is fijn en modern en dingen werken zoals ze horen te werken. De professoren zijn top-notch. Voor Global Health krijgen we colleges van Gustav Nossal, een bekende Australische bioloog, en een van onze Chinees docenten heeft de First Lady van China gecoacht. Er zijn overal op de campus plekken en bibliotheken waar je in alle rust kunt werken en studeren, en dat doen studenten ook echt. Het is alsof je in een brochure rondloopt. De leertactieken zijn goed, de docenten zijn bedreven en de standaard is hoog. Dat houdt je constant alert en gemotiveerd.
Key zijn tuition fees. In Melbourne en op internationale scholen betalen mensen bakken met geld om te studeren, dus je moet wel je best doen. In Malta ga ik weliswaar gratis naar de universiteit, maar daar is de sfeer ook echt naar. Dus op het moment heb ik het beste van twee werelden - ik ga gratis naar een universiteit waar de sfeer en motivatie is van studenten die er heel veel voor betalen.
