Een van mijn huisgenoten vorig jaar kwam uit Parijs, en haatte Malta. Hij kon niet goed overweg met de omstreden systemen en processen om dingen voor elkaar te krijgen, en werd ongelofelijk moe van de onbetrouwbare bussen. Uiteindelijk ging hij nergens meer heen - met wat pech kan een stuk van vijf kilometer kan zo een uur duren.
Vrijwel altijd als ik Maltezen vertel dat ik hier full-time studeer krijg ik een gezicht alsof ze water zien branden. "Why Malta? If you're from the Netherlands?" Nederland is een soort utopia als je je hele leven in Malta woont, en dat kan ik me heel goed voorstellen. Alles is er goed geregeld, de treinen zijn altijd op tijd (ookal zullen Nederlanders het daar niet mee eens zijn) en de universiteiten zijn goed en goedkoop. Amsterdam is een wereldstad en er is altijd iets te doen, plus je bent binnen een paar uur in Duitsland, België of Frankrijk.
En toch zit ik liever hier dan thuis. Dat probeer ik vaak uit te leggen: hoewel Nederland super goed geregeld is en goed in elkaar steekt, mensen zijn er veel gestresster. En minder flexibel. En minder open. Hoewel we volgens alle statistieken een van de gelukkigste landen van de wereld zijn heb ik moeite met iemand bedenken die nog nooit depressief is geweest. Alles is goed geregeld en perfect volgens de boekjes, maar de sfeer is gespannen. Iedereen moet presteren en alles moet zoals het hoort.
In Malta, daarentegen, werkt niks. Als je iets moet regelen via een instantie (de uni, de overheid, een rijschool) is de eerste reactie vaak keihard je kop in het zand steken. Iets voor elkaar krijgen is vrijwel onmogelijk, en iets wat in Nederland vijf werkdagen zou duren duurt hier twee maanden. Mensen zijn ongemotiveerd en werken het liefst zo min mogelijk. Maltezen noemen zichzelf vaak 'lui' - en zijn daar niet trots op.
In mijn beleving is het leven in Malta daardoor een stuk relaxter. Mensen weten nauwelijks wat stress is, en hoewel sommige dingen hier vrij stressvol zijn, de manier waarop wordt omgegaan met tijd is heel anders dan wat wij in Nederland gewend zijn. Sinds ik hier woon ben ik veranderd in een veel relaxter persoon, omdat je nu eenmaal moet dealen met dingen die niet werken en niet op tijd zijn. Het is shit - ik heb er niet bepaald fijne ervaringen mee gehad - maar je leert ervan. En op de lange termijn is het goed voor je.
Ik sprak van de week met een heel open-minded Maltees meisje, zij dacht er precies hetzelfde over. Tot een paar jaar geleden haatte ze haar eiland. De mensen zijn lui, niks gaat zoals het hoort. Dat is hoe de meeste Maltezen over hun eiland denken. Maar toen ze de wereld in ging en begon te reizen leerde ze het relaxte aspect van Malta steeds meer te waarderen.
Als je ermee om kunt gaan en er het beste van maakt is de Maltese mindset heel fijn. Zo waren we zondag op een hike met een stuk of 100 studenten toen we met een paar vrienden besloten om ergens de zee in te duiken. De rest ging door, en niemand keek echt op of om toen wij achterbleven. We hebben een uur gezwommen en uiteindelijk de weg terug naar de groep gevonden. Dat soort dingen kunnen hier, zonder dat er gelijk hulptroepen worden ingeschakeld en procedures worden gevolgd.
Het is maar net wat je ervan maakt.