Elke week is er wel een groep vrienden uit Malta die ergens in Europa afspreken. M'n twee beste vriendinnen uit Italië waren van de week samen met onze Ierse huisgenootjes in Rome, dit weekend zijn m'n vrienden uit Duitsland in Parijs voor een concert van onze vriendin. Franse en Nederlandse vrienden spreken af in België, twee Spaanse meisjes waren op bezoek bij een vriendin in Zweden. Mijn vrienden hier hoppen regelmatig een weekje naar Sydney of Bali. En als Noah of Aryaan langs komt is het meer "even langs bij Belle" dan een reis naar Malta.
Prominent? Misschien. Maar dat is het eigenlijk niet eens. De wereld is een stuk kleiner geworden. Vooral na een uitwisseling is reizen voor de meeste mensen heel normaal. Van Malta naar Rome is ongeveer hetzelfde als Breukelen-Hilversum. Vluchten zijn spotgoedkoop. Mijn moeders retourtje naar Melbourne was 600 euro. Dan sta je voor minder dan een maand huur aan de andere kant van de wereld! Of het goed is of niet is een ander verhaal, maar het komt voor ons als pauper studenten in ieder geval mooi uit.
Nu ik in Austalië ben, ben ik nogal wat reizen aan het plannen. Ik zit nu eenmaal hier, dus ik wil er zoveel mogelijk uit halen. Volgende week ga ik twee weken hiken en trampen in Nieuw Zeeland. Dat was voor mij een plek waar je misschien ooit, als je geluk (en geld) hebt, ergens halverwege je leven terechtkomt. Het klinkt meer als een paradijselijk fabeltje. Aan de compleet andere kant van de wereld, duur en (schijnbaar) onwerkelijk mooi. Maar als je dan in Melbourne woont is het zo dichtbij dat niemand meer op of om kijkt als je naar Christchurch vliegt.
"Oh cool, je gaat naar Nieuw Zeeland? Ik ga naar Woolies. Heb je wat nodig?"
Een tripje naar Tasmanië of Brisbane is een meer dan normale tijdsbesteding van je weekend. Dat komt ook door de instelling van uitwisselingsstudenten. We zijn hier nu eenmaal maar een paar maanden, dus daar maak je het allerbeste van. Dat is een top instelling. Mijn leven in Malta is door mijn uitwisselings- en reislustige vrienden super avontuurlijk. Iedereen probeert zo veel mogelijk van elk moment te genieten. En na een uitwisseling neem je die mindset ook weer mee naar huis. Hoe mooi is het wel niet als je, zelfs in de dagelijkse gang van zaken, altijd het beste uit je leven haalt?
Dus ben ik nu bezig met mijn komende avonturen. Ik wacht nog op mijn tentamenrooster, maar heb voor mijn meeste vakken onderzoeksessays en projecten in plaats van examens. Afhankelijk van mijn Chinees examen heb ik juni een paar weken vrij. Ik heb twee vriendinnen uit Japan en zit erover te denken bij hen langs te gaan. Dat is 10 uur bij Melbourne vandaan, maar dat lijkt opeens heel dichtbij (wie had dat ooit gedacht?). Verder ben ik op zoek naar een leuke duikschool in de Filipijnen om deze zomer mijn Divemaster course te doen. Als dat allemaal lukt ben ik in september divemaster en mag ik als duikgids werken! Dan is de volgende stap duikinstructeur, die opleidingen ga proberen te doen in mijn laatste jaar in Malta. Verder wil ik 'onderweg naar huis' naar China om daar m'n Chinees te oefenen, en een tijdje naar Nederland voordat ik eind september weer terugga naar Malta.
Mensen vragen altijd heel verbaasd hoezo ik naar Malta ben gegaan voor m'n studie. En hoe ik dat dan doe. Ik snap het - het slaat rationeel gezien natuurlijk nergens op. Ik kan in Nederland voor weinig geld naar top universiteiten en de uni op Malta staat niet bepaald bekend om academische prestige. Maar hoe langer en meer ik rond deze wereld hop, hoe minder gek het voor me wordt. Europa is ook maar een soort verlenging van Nederland. En de wereld eigenlijk ook. Hoe meer je ziet en meemaakt, hoe meer het blijkt dat overal gewoon mensen wonen, dat elk land een universiteit heeft, dat iedereen op de wereld werkt voor z'n geld en dat taal helemaal niet zo'n grote barrière is. Als Boedapest zo bereikbaar is als Zwolle en je in 24 uur aan de andere kant van de planeet staat, is de wereld eigenlijk ook maar een knikker. Grenzen zijn uit de tijd dat de wereld nog plat was.
